اعتبار مالیاتی
مالیات یکی از منابع اصلی درآمد دولت است و لازمه آن ساز و کارهای مناسب برای ایجاد مکانیزم هایی است که طی آن ضمن افزایش درآمد مالیاتی برای دولت از معافیت های ناکارامد و فرار مالیاتی بکاهد.
اگر دولت با سیاست های مالیاتی باعث افزایش درآمدهای مالیاتی شود، هزینه های تولید نیز بالا رفته که این اتفاق رهآورد خوشایندی برای جامعه و دولت نخواهد داشت. از سوی دیگر افزایش مالیات باعث ضرر و زیان تولید کنندگان می شود. بنابراین معافیت های مالیاتی که میزان آن بیش از 40 درصد است در ادبیات اقتصادی از معافیت مالیاتی به اعتبار مالیاتی تعییر نام پیدا کرده و به این ترتیب علاوه بر حمایت از مصرف کننده سطح درآمدهای دولت نیز کاهش پیدا نخواهد کرد.
اعتبار مالیاتی میزان مشخصی از پول است که به یک شرکت داده می شود و این شرکت فرصت دارد تا در زمان خاصی از این فرصت برای پرداخت مالیات خود استفاده کند.
اعتبار مالیاتی نوعی امتیاز است که دولت تحت عنوان مشوق در حوزه ای مشخص، مثلاً در زمینه تحقیق و توسعه به شرکت ها می دهد. فرق اعتبار مالیاتی با معافیت مالیاتی در این است که اعتبار مالیاتی، مالیات تعلق گرفته به شرکت را کاهش می دهد به جای آن که درآمد مشمول مالیات را کاهش دهد.
اعتبار مالیاتی ارزش افزوده، همان مالیات و عوارض پراختی است که در زمان خرید کالا یا استفاده از خدمات، می توان آن را از ارزش افزوده فروش کسر کرد. ارزش اعتبار مالیاتی از آنجا معلوم می شود که زمان ارسال اظهارنامه مالیات بر ارزش افزوده، مودی می تواند مبالغ ارزش افزوده پرداختی ذکر شده در صورت حساب هایی که برای خرید کالا یا ارائه خدمات صادر می شود را از مالیات ارزش افزوده دریافتی از مشتریان بابت فروش کالا یا ارائه خدمات کسر کند و در صورت تعلق گرفتن مالیات ارزش افزوده می توان تفاوت آن را پرداخت نمود.
همان طور که گفته شد برخلاف معافیت مالیاتی، اعتبار مالیاتی روشی برای کاهش مالیات تعلق گرفته به شرکت ها است و ارتباطی با درآمد مشمول مالیات ندارد. اعتبار مالیاتی از سیاست های مالیاتی دولت است که در کشورهای پیشرفته ای چون کانادا؛ ژاپن و آمریکا در حال اجرا است. خوب است بدانید اعتبار مالیاتی بهره وری بالاتری نسبت به معافیت های مالیاتی دارد.
از مزایای اعتبار مالیاتی در مقایسه با معافیت مالیاتی این است که اعتبار مالیاتی، قابل برنامه ریزی است و دولت با تسلط کامل بر آن می تواند، هزینه های از دست رفته را محاسبه کند. برای مشخص شدن مسئله به این مثال توجه کنید. درصورتی که دولت برای یک واحد اقتصادی معافیت 20 درصدی صادر کند، چون میزان سود دهی شرکت مشخص نیست، دولت نمی تواند برنامه ریزی مشخصی برای این بخش از درآمدهای خود داشته باشد.
اما اگر به همین واحد اقتصادی به جای معافیت مالیاتی، 1 واحد اعتبار مالیاتی تعلق بگیرد، دولت می تواند با آگاهی از میزان درآمد از دست رفته اش، برای سایر درآمدها برنامه ریزی مناسبی داشته باشد و به ازای سودی که بیشتر از اعتبار مالیاتی شرکت ها است، مالیات دریافت کند.
از سوی دیگر شرکت ها برای اعتبار مالیاتی خود چون میزان مشخصی است و ربطی به درآمد شرکت ندارد به سیاست های اقتصادی دولت اطمینان پیدا می کنند.
مزیت بعدی اعتبار مالیاتی، این است که به دلیل درگیر شدن سازمان و نهادهای مختلف برای دادن اعتبار به شرکت های حوزه فعالیت خود که با بودجه داخلی همان سازمان ها انجام می شود، باری از روی دوش سازمان امور مالیاتی برداشته شده و تنها وظیفه این سازمان که مشخص کردن میزان مالیات و دریافت آن است انجام شده و سازمان امور مالیاتی دیگر در تعیین معافیت های مالیاتی و میزان آنها دخالتی ندارد. به این ترتیب بخش عمده ای از هزینه های سازمان امور مالیاتی کاهش پیدا می کند.
و در نهایت چون تعیین اعتبار مالیاتی از سوی سازمان ها و نهادهای مربوطه صورت میگیرد، باعث می شود تا در زمان اعطای اعتبار مالیاتی؛ نهایت دقت را به خرج دهند تا اعتبار مالیاتی دقیق و درست تخصیص داده شود و همین کار باعث حمایت و پیشرفت شرکت می شود و از سوی دیگر باعث می شود شرکت بودجه خود را در محل نامناسب هزینه نکند.
شیوه اول، اعطای اعتبار مالیاتی برای پنج سال ابتدای کار:
اعتبار مالیاتی مخصوص شرکت های تازه تاسیس در حوزه های کاری مختلف، مانند شرکت های دانش بنیان است. اختصاص اعتبار مالیاتی برای این نوع شرکت ها نه تنها باعث حمایت از شرکت های نوپا می شود بلکه با حمایت دولت از آنها در ابتدای حضورشان در فعالیت های اقتصادی، دولت نیز با اگاهی از میزان درآمد از دست رفته اش، می تواند برای باقی مانده آن برنامه ریزی های لازم را انجام دهد. ضمن آن که با تخصیص اعتبار مالیاتی به جای معافیت های بلند مدت، کارایی و بهره وری آنها را افزایش می دهد.
شیوه دوم، اعتبار مالیاتی نسبت به هزینه های تحقیق و توسعه:
از پیشنهادهای دولت که با هدف افزایش تحقیق و توسعه شرکت ها صورت می گیرد، این است که هر شرکت به میزان 20 درصد از هزینه هایی که برای تحقیق و توسعه در طول سال هزینه کرده است را می تواند تحت عنوان اعتبار مالیاتی از دولت باز پس بگیرد.
شیوه سوم، اعتبار مالیاتی نسبت به افزایش سرمایه:
به منظور ایجاد انگیزه برای شرکت ها در جهت افزایش سرمایه و رشد و پیشرفت تصویب شده که اعتبار مالیاتی به میزان 5 درصد افزایش سرمایه به انها اعطا شود.
شرط اول، ثبت نام فروشنده در سامانه مالیات بر ارزش افزوده:
از شرایط پذیرش مالیات و عوارض پرداختی که به اعتبار مالیاتی نیز مشهور است خرید کالا و دریافت خدمات از اشخاص و شرکت هایی است که در سیستم مالیات بر ارزش افزوده ثبت نام کرده باشند. اگر خریدار از جایی خرید کالا یا دریافت خدمات را انجام دهد که در سیستم مالیات بر ارزش افزوده ثبت نام نکرده باشند، حتی اگر عوارض و مالیات خرید را هم پرداخته باشید باز هم برایتان اعتبار مالیاتی محسوب نمی شود.
شرط دوم، صورت حسابی که به خریدار تحویل داده می شود باید مانند نمونه مورد تایید سازمان امور مالیاتی باشد:
اگر می خواهید پرداختی های شما اعتبار مالیاتی داشته باشد باید از جاهایی خرید کنید که فروشنده به شما فاکتور دهد و این فاکتور نیز باید مطابق ضوابط و شرایط مورد قبول سازمان امور مالیاتی باشد.
شرط سوم، فاکتور برای مودی مالیاتی صادر شده باشد:
مشخصات خریدار باید در بخش خریدار فاکتور فروش ثبت شده باشد.
شرط چهارم، علاوه بر مشخصات خریدار و فروشنده و قیمت کالا و خدمات نیز باید به طور دقیق در صورت حساب ثبت شود:
اطلاعاتی مانند نام خریدار، شماره اقتصادی، شماره ملی، شماره تماس، شماره ثبت و مواردی از این قبیل باید در فاکتور ثبت شود. اگر در فاکتور مشخصات خریدار ثبت نشود به عنوان اعتبار مالیاتی قابل قبول نیست.
شرط پنجم، کالاها و خدمات خریداری شده جزو کالا و خدمات معاف از ارش افزوده نباشد:
تعدادی از کالاها و خدمات هستند که در زمان عرضه یا دریافتشان نیازی به پرداخت مالیات و عوارض نیست. اگر در صورت حسابی دریافتی از فروشنده مواردی این چنینی وجود داشته باشد و شما برای آنها مالیات و عوارض پرداخت کرده باشید، در زمره اعتبار مالیاتی قرار نمی گیرد.
شرط ششم، مبلغ ارزش افزوده هر کالا و خدمت در ردیف مربوط به خود محاسبه و ثبت شده:
در فاکتورهای مورد قبول سازمان امورمالیاتی باید ردیف مالیات و عوارض تعلق بابت کالا و خدمات جدا محاسبه شود در صورتی عدم رعایت این کار فاکتور صادر شده، ارزشی از نظر اعتبار مالیاتی نداشته و نمی توان به آن استناد کرد.
شرط هفتم، مالیات بر ارزش افزوده باید در سر فصل جداگانه ای ثبت شده باشد:
یکی از شرایط بسیار مهم برای پذیرش اعتبار مالیاتی، این است که مبلغ مالیات و ارزش افزوده خرید و فروش باید در سر فصل جداگانه ای ثبت شده باشد، طوری که به راحتی بتوان از آن گزارش تهیه کرد. عدم ثبت مالیات و عوارض در سرفصلی جداگانه به این معنا است که خریدار هم اعتبار مالیاتی را قبول ندارد چه برسد به کارشناس مالیاتی که در حال رسیدگی به پرونده است.
موسسه مالیات ها شما را به خواندن مقاله ذخیره مالیات چیست دعوت می نماید.