ماده 147 مالیات مستقیم
ماده 147 مالیات مستقیم مربوط به شیوه تعیین و پرداخت مالیات تعلق گرفته به اشخاص، شرکت ها و غیره می پردازد. تبصره 3 ماده 147 قانون مالیات مستقیم نیز به شیوه هایی برای پرداخت مالیات موضوع ماده 147 می پردازد. با ما همراه باشید.
مطابق قانون 147 مالیات مستقیم، هزینه های مورد تایید برای مشخص کردن درآمد مالیات دهندگان براساس موارد زیر محاسبه می شود.
تبصره 1 ماده 147 قانون مالیات مستقیم:
مطابق تبصره 1 ماده 147 قانون مالیات مستقیم تمامی اشخاص حقوقی و صاحبان کسب و کار و مشاغل موضوع ماده 95 قانون ملیات مستقیم، وظیفه دارند که دفاتر و اسناد خود را نگهداری نمایند. چون این دفاتر جزو اسناد موسسه به حساب می آیند. هزینه های قابل قبول مالیاتی نیز در مورد سایر صاحبان مشاغل پذیرفته شده است.
تبصره 2 ماده 147 قانون مالیات مستقیم:
هزینه هایی که از نظر سازمان مورد تایید مالیاتی نخواهند بود، هزینه هایی هستند که معاف از پرداخت مالیات بوده یا مالیات با مبلغ صفر دارند یا با نرخ مقطوع محاسبه می شوند.
تبصره 3 ماده 147 قانون مالیات مستقیم:
اگر هزینه های پرداختی موضوع مالیات مستقیم به شیوه تهاتری یا همان معامله پایاپای انجام نشود و مبلغ آن هم بیشتر از 50,000,000 میلیون ریال باشد، پرداخت مبلغ آن حتماً باید از طریق تسویه وجه از طریق سامانه بانکی انجام شود.
مطابق تبصره 3 ماده 147 قانون مالیات مستقیم، مودیان توانایی پرداخت نقدی مبالغ بالاتر از 5 میلیون تومان را ندارد و برای پرداخت مبالغ بالاتر از 5 میلیون تومان باید از طریق حساب بانکی اقدام نمایند. این قانون محدودیت های زیادی برای مودیان به همراه می آورد، چون مودی حتی توان خرج کردن چک های دریافتی خود را نداشته و برای انجام هر کار باید از طریق سیستم بانکی اقدام کند.
به عبارت دیگر مطابق تبصره 3 ماده 147 قانون مالیات مستقیم، پذیرش و پرداخت هزینه های قابل قبول اگر که به شیوه تهاتری یعنی مبادله کالا به کالا انجام نشود در مبالغ بالاتر از پنجاه میلیون ریال منوط به تسویه وجه از طریق سامانه ها و سیستم های بانکی خواهد بود. اگر صرفاً پرداخت هزینه بالاتر از 50 میلیون ریال از طریق سامانه بانکی انجام شود، هزینه قبل قبول مالیاتی تلقی می شود.
بنابراین مطابق این تبصره اگر برای خرید مواد اولیه از طریق خرج چک دریافتی مشتریان استفاده کنید هزینه قابل قوبل به شمار نیامده ولی اگر برای خرید مواد اولیه، برگه سبز یا هر گونه مدرک قابل حمل داشته باشید، هزینه های صرف شده در زمره هزینه های قابل قبول به شمار می رود.
ممیزان مالیاتی زمان بررسی باید مدارک خرید را ارزیابی نمایند تا هزینه های قابل قبول مالیاتی را شناسایی کنند. خریدهای بالاتر از 50,000,000 ریال زمانی از نظر ممیزین تایید خواهد شد که کلیه شرایط لازم از سوی ممیزیمن مالیاتی را داشته باشد در غیر این صورت هزینه ها از سوی ممیزین رد خواهد شد. ممیزین مالیاتی برای جلوگیری از اتلاف هزینه ها و به منظور کاهش جرایم مالیاتی نیاز دارند به مدارک زیر دسترسی داشته باشند.
از آنجا که هزینه ها از عوامل اصلی تعیین کننده میزان مالیات هستند مالیات دهندگان تلاش می کنند با کمتر کردن درآمد و بیشتر نشان دادن هزینه ها، مالیات کمتری پرداخت کنند. برای همین سازمان امور مالیات در این مورد دقت نظر بیشتری به خرج داده و هر هزینه ای را هزینه قابل قبول تلقی نمی کند و هزینه های قابل قبول باید شرایط خاصی داشته باشند که به شرح زیر است.
موسسه مالیات ها شما را به خواندن مقاله قانون شرایط استرداد مالیات بر ارزش افزوده دعوت می نماید.