مالیات در قرارداد پیمانکاری
همان طور که می دانید، قرارداد پیمانکاری تعهدی است میان کارفرما و پیمانکار که برای موضوعات مختلف کاری، بسته می شود. پیمانکار میتواند شخص حقیقی یا حقوقی باشد که مجموعه ای از فعالیت های مربوط به یک پروژه یا کسب و کار را به عهده گرفته و برای انجام دادنش تلاش می کند. پروژه های بسیاری در کشور هستند که تحت قراردادهای پیمانکاری بر اساس اصول و قوانین توافق شده و پذیرفته میان طرفین انجام می پذیرد.
قراردادهای پیمانکاری به دو دسته عمرانی و غیر عمرانی (خدمات) تقسیم می شوند. در قراردادهای عمرانی عموماً یک طرف قرارداد ارگان ها و نهادهای دولتی هستند. از آنجا که ضریب بیمه در این نوع قراردادها کمتر از قراردادهای غیر عمرانی است، پیمانکاران بیشتر تمایل به بستن این قراردادهای این چنینی دارند. هر قرارداد پیمانکاری که شرایط قرارداد پیمانکاری عمرانی را نداشته باشد، غیر عمرانی محسوب می شود.
در قوانین جاری مالیاتی کشور به طور خاص درباره مالیات قراردادهای پیمانکاری تعریف نشده، اما طبق قانون مالیات های مستقیم سال 1345 و اصلاحیه آن دو نوع مالیات را می توان به قراردادهای پیمانکاری نسبت داد.
مالیات بر قراردادهای پیمانکاری عمرانی و غیر عمرانی تفاوت چندانی ندارد. به طور معمول در هر قرارداد پیمانکاری پس از کسر هزینه های اجرایی، اداری و بیمه، باید 25 درصد از درآمد و سود حاصل را به عنوان مالیات پرداخت کنند.
در مورد اشخاص حقیقی نیز معافیت های مالیاتی هر ساله از سوی سازمان امور مالیاتی اعلام می شود که باید از سود ناخالص آن را کسر کرد و سپس مالیات را محاسبه و پرداخت نمود.
مالیات مقطوع همان مالیات تکلیفی است. در این نوع پرداخت کارفرما که می تواند نهادهای دولتی، شهرداری، مؤسسات یا غیره باشد در صورتی که مبلغ کل قراردادی که امضا می کند، بیشتر از ده میلیون ریال باشد باید 5.5 درصد آن را کسر کند و به عنوان مالیات به سازمان امور دارایی واریز نمایند.
این مالیات دو جزء دارد. جزء اول 4 درصد است که مالیات قطعی محسوب می شود و جز دوم 5.1 درصد است که پیش پرداخت مالیات پیمانکار است و از مالیات تعلق گرفته به درآمد پیمانکاری کسر می شود.
طبق اصلاحیه قانون مالیات مستقیم در سال 1395 مالیات تکلیفی حذف شده و شرکت های پیمانکاری و پیمانکاران، موظف به پرداخت 3 درصد مالیات تکلیفی نیستند و دیگر نیازی نیست که مالیات تکلیفی را از صورت وضعیت خود کسر کنند.
به عبارت بهتر از این تاریخ به بعد پیمانکاران ملزم به پرداخت مالیات قراردادهای حق الزحمه ای نیستند و پرداخت مالیات به عهده خود حقوق بگیران است و آنها باید در تیرماه هر سال اظهارنامه عملکرد شان را به حوزه مالیاتی مربوطه ارائه دهند و مالیات وضع شده را پرداخت نمایند.
پس از تغییر قانون و برداشتن مالیات تکلیفی، پیمانکاران موظف به پیش ثبت نام و ثبت نام در سامانه مالیاتی برای تکمیل اظهارنامه مالیاتی خود هستند و باید هر چه سریع تر برای دریافت گواهینامه مالیات بر ارزش افزوده خود اقدام نمایند.
تا زمانی که پیمانکاران گواهینامه مالیات بر ارزش افزوده نداشته باشند، نمی توانند مبلغ مالیات و عوارض ارزش افزوده را در صورت وضعیت خود ثبت کنند و در واقع تا زمانی که مالیات شان را پرداخت نکرده باشند، نه تنها بسیاری از امور کاری و اداری را نمی توانند انجام دهند، بلکه مجرم مالیاتی نیز محسوب می شوند.
از آن جایی که قانون مالیات بر ارزش افزوده در قرارداهای پیمانکاری قانون جدیدی است، بسیاری از پیمانکاران هنوز نمی دانند که با جمع آوری اسناد و مدارک استاندارد مربوط به خرید ملزومات و مواد اولیه و ثبت آنها در صورت وضعیت، می توانند نشان دهند که بخش عمده ای از مالیات شان را پرداخت کرده اند. پیمانکاران تا زمانی که مدرک و فاکتوری مبنی بر خرید مواد اولیه نداشته باشند نمی توانند از اعتبار مالیاتی استفاده کنند و باید هنگام ارائه اظهارنامه مالیاتی درصد مالیات مشخص شده به این منظور را پرداخت نمایند.
در قراردادهای پیمانکاری عمرانی که کارفرما یکی از دستگاها و نهادهای اجرایی است، کارفرما باید با هر پرداخت مالیات بر ارزش افزوده را به پیمانکار پرداخت کند و تا وقتی که کارفرما مالیات بر ارزش افزوده را به پیمانکار پرداخت نکرده باشد، سازمان امور مالیاتی نمی تواند مالیات بر ارزش افزوده را از پیمانکار مطالبه نماید. در این صورت حتی سازمان امور مالیاتی حق دریافت دیرکرد از پیمانکار را ندارد.
در صورت حسابی که پیمانکار به کارفرما ارائه می دهد، باید میزان مالیات بر ارزش افزوده محاسبه شده باشد و پیمانکار نیز باید با توجه به گواهینامه ارزش افزوده آن را پرداخت کند.
پیمانکار باید پس دریافت درآمد حاصل از قرارداد پیمانکاری، که مالیات و عوارض بر ارزش افزوده نیز در آن محاسبه شده است، برای محاسبه مالیات بر ارزش افزوده اقدام نماید. برای این کار پیمانکار باید صورت حساب های خرید از درآمدش کسر کند و مابه التفاوت را در وجه ادره ارزش افزوده در زمان مقرر واریز نماید.
به صورت وضعیت پیمانکاران تا قبل از کسر کسورات قانونی و توافقی، ناخالص صورت وضعیت، گفته می شود. از مبلغ کل صورت وضعت ناخالص، باید 6 درصد مالیات ارزش افزوده و 3 درصد عوارض ارزش افزوده را محاسبه و از کارفرما طلب نمود.
طبق تبصره 1 ماده 107 قانون مالیات مستقیم در عملیات های پیمانکاری بخشی از مبالغ که صرف خرید تجهیزات و لوازم مصرفی می شود، به شرط آن که در قرارداد یا الحاقات و اصلاحات آن، مبالغ خرید تجهیزات به طور جدا ثبت شده باشد.
در مورد خریدهای داخلی حداکثر مبلغ درج شده در صورتحساب خرید معاف است.
در مورد خریدهای خارجی تا مجموع ارزش گمرکی کالا و حقوق ورودی و سایر پرداختی هایی که در پروانه سبز گمرکی درج شده باشد از پرداخت مالیات معاف هستند.
موسسه مالیات ها شما را به مطالعه مقاله سنگین ترین جرایم مالیاتی دعوت می نماید.