طبقه بندی مشاغل
منظور از طرح طبقه بندی مشاغل کارکنان مشمول قانون کار این است که کارگران مشغول به کار با احراز شرایط درج شده در قانون، در شناسنامه شغلی خود از گروه، مزد شغل، مزد سنوات برخوردار میشوند. فلسفه این قانون برای حمایت از حقوق کارگر و کارفرما است. به واسطه قانون طبقه بندی مشاغل، مناسبات میان کارگر و کارفرما در چهارچوب قانونی و اصولی قرار میگیرد و با اطلاع از شرایط کاری، حق و حقوق قانونی، اختلافات میان کارگز و کارفرما به حداقل میرسد.
با توجه به بخشنامه شماره 12096 این قانون شامل کارگاه هایی می شود که حداقل 50 کارگر داشته باشند.
شرکت های پیمانکاری نیز طبق دستورالعمل 61429 با هر تعداد کارگر و هر گونه فعالیتی، مشمول قانون طبقه بندی مشاغل میشوند.
کارگران فصلی، موقت، دائمی و … از زمانی که کارگاه مربوطه شرایط لازم برای قانون طبقه بندی مشاغل را داشته باشد، شامل این قانون هستند.
میزان دریافتی کارگرانی که شامل این قانون میشوند دو قسمت است، قسمت اول همان حقوق پایه ای است که کارگران تمام بخش ها دریافتی یکسانی دارند و بخش دوم نیز گروه و مزایای شغلی است که برای هر کارگر با دیگر متفاوت است.
برای مطالعه مقاله مرور زمانی مالیاتی چیست می توانید از این لینک استفاده نمایید.
طبق طبقه بندی مشاغل در قانون کار به هر یک از کارگران در رده های شغلی نمره ای از 1 تا 20 تعلق میگیرد. در این دسته بندی که از ساده ترین کارها شروع میشود، ضریب 1 برایشان در نظر میگیرند. با توجه به ظرافت و پیچیدگی کارها ضریب دریافتی رقم بیشتری خواهد داشت. از طرف دیگر سابقه کارگر نیز در دریافت حقوق و دستمزد تاثیر دارد. هر چه سابقه فرد بیشتر باشد میتواند در گروه شغلی اش، ارتقا پیدا کند. یعنی میزان حقوق دریافتی فرد از حقوق اولیه که در رده کارهای ساده بوده باید بیشتر شود. در این راستا فرد باید در هر دوره ارتقا شغلی داشته باشد و پس از چند سال کار و افزایش تجربه به گروه شغلی بالاتر ارتقا پیدا کند. گفتنی است پایین ترین میزان حقوق، همان رقمی است که هر ساله وزارت کار و امور اجتماعی اعلام می کند.
در صورتی که کارگاه های از قانون طبقه بندی مشاغل پیروی کنند بسیاری از کارگرانی که حداقل دریافتی حقوق را دارند، نرخ دستمزد بالاتری خواهند داشت .
یکی از فواید دیگر طبقه بندی مشاغل این است که کارگران برای افزایش مهارت و سابقه در کار خود انگیزه پیدا میکنند. چون طبق این قانون با بالا رفتن سوابق کاری، مدرک تحصیلی و رضایت کارفرما، کارگر میتواند ارتقا شغلی پیدا کند و به درجات بالاتر با حقوق و مزایای بیشتری دست پیدا کند.
با اجرای این قانون، عدالت و مساوات میان کلیه کسانی که یک فعالیت مشترک از نظر نوع وظایف و سطح مسئولیت ها دارند و در شرایط مشابهی مشغول به کار هستند،برقرار میشود. طوری که افراد یک گروه شغلی مشخص دریافتی یکسانی خواهند داشت.
مزیت دیگر این قانون که باز هم به نفع کارگر است، این است که کارفرما به سادگی اجازه ندارد کارگر را به درجات پایین تر شغلی تنزل دهد مگر این که با توافق خودش و با رضایت کتبی باشد.
از مزیتهای دیگر طرح طبقه بندی مشاغل که باز هم به نفع کارگر است، اینجاست که افزایش گروه هرگز نباید با کاهش حقوق همراه باشد.
برای مطالعه مقاله مالیات بر دارایی چیست می توانید از این لینک استفاده نمایید.
شرکت در دوره های آموزشی فنی و حرفه ای وزارت کار و امور اجتماعی یکی از شرایط ارتقا درجه شغلی است. سوابق کاری کارکنان خارج از کارگاه نیز در صورتی که با شغل کارگر تناسب داشته باشد، میتواند باعث ارتقا درجه شغلی وی شود.
کارگرانی که قبل از استخدام در کارگاه، خدمت مقدس سربازی را انجام داده اند نیز یک درجه، ارتقا شغلی خواهند داشت. به ازای هر سال خدمت، مزد تعیین شده سالانه افزایش پیدا خواهد کرد. و هر چهار سال یک بار ارتقاء درجه شغلی باید صورت بگیرد.
در صورت داشتن شرایط بالا ارتقا و ترفیع شغل بلا مانع است ولی باید مراحل قانونی را طی شود این مراحل شامل موارد زیر است:
در صورتی که کلیه مراحل قانونی ذکر شده رعایت شود و شخص کارگر نیز قادر به انجام وظایف در رده شغلی جدید باشد ارتقا شغلی او بلا مانع است.
ذکر این نکته نیز خالی از لطف نیست که اگر میان وضعیت شغلی و مدرک تحصیلی فرد تناسبی وجود نداشته باشد از سابقه فرد کم می شود تا کمبود مدرکش جبران شود. و بالعکس اگر فردی سابقه کافی برای احراز شغلی نداشته باشد، ولی مدرک تحصیلی مرتبط با کار مربوطه را دارا باشد، میتوان کسری سابقه خدمت را با تطبیق مدرک تحصیلی جبران کرد.